Knuffelen is zo belangrijk!
Kinderen zijn fascinerend. Dat vond ik al toen ik zelf jong was. Vanaf dat ik een jaar of 14 was paste ik op kinderen van diverse leeftijden en kon hun spel uren observeren. Let maar eens op hoe energiek, vindingrijk, ondernemend en creatief ze zijn als ze in hun spel opgaan. Het is prachtig.
Kinderen zijn over het algemeen open, hebben een sterke intuïtie en zijn erg gevoelig, zowel voor de zichtbare als onzichtbare wereld om ons heen. Stemmingen, sferen en de energie van anderen nemen ze gemakkelijk op.
Al snel leerde ik dat jonge kinderen contact en liefkozingen nodig hebben om te groeien en zich op een gezonde manier te kunnen ontwikkelen. Een aanraking kan erkenning en geborgenheid bieden. Fysieke aanraking bevordert de aanmaak van het hormoon oxytocine,
ook wel het ‘knuffelhormoon’ genoemd. Oxytocine bevordert het leren, het gevoel van veiligheid en het maken van contact met anderen. Wie veel oxytocine aanmaakt, ontspant zich en voelt rust en verbondenheid. We weten dat wanneer we baby’s voeden, maar hen verder weerhouden van lichamelijk contact, de kans op overlijden toeneemt. Baby’s worden rustiger en vallen makkelijker in slaap als je ze vasthoudt. Peuters die regelmatig gemasseerd en geknuffeld worden, spelen intensiever en slapen beter.
Lichaam en geest
Al vrij kort na het openen van mijn praktijk raakte ik geïnteresseerd in de connectie tussen lichaam en geest. Dit was het begin van mijn reis naar waarom we geestelijke klachten ook lichamelijk kunnen voelen; hoe emoties onlosmakend met het lichaam zijn verbonden. Kinderen hebben dit nog sterker, ze zijn puur. Wanneer zij uit balans zijn, uit dit zich dan ook vaak in bijvoorbeeld buikpijn, constipatie of diarree zonder medische indicatie. Er is iets wat ze niet kunnen verteren of verkroppen. Ook in deze tijd speelt dit een grote rol. We weten tenslotte dat angst en stress slopend is voor het menselijk lichaam. Positieve en negatieve gevoelens hebben een onvoorstelbaar sterke werking op het ontstaan en verloop van allerlei ziekten. Het tijd voor verbinding van lichaam, geest en ziel. Laten we luisteren en kijken naar ons hele wezen.
Onzichtbare slachtoffers
Veel kinderen voelen zich in deze periode angstig, onrustig en/of alleen. Ze zijn veelal onzichtbare slachtoffers van deze crisis. Ook nu we weten dat kinderen een kleine, tot geen rol spelen in het verspreiden van het virus wordt er op sommige scholen en overige organisaties afstand gehouden van kinderen. Eer heerst angst die de ontwikkeling en het gedrag van jonge kinderen blijvend kan beïnvloeden. Als deze situatie zo blijft en een 1,5 metersamenleving normaal wordt, voorzie ik een generatie die problemen krijgt met hechting, fysiek contact en het aangaan van relaties. Kinderen zijn tenslotte meesters in herhaling en nadoen. Of het nu gaat om grapjes, een spel, boek, lied of het aanleren van gedrag: herhaling is het instrument. Ook imitatie is zo’n cruciale factor in het leerproces van kinderen. Vaak zien en vervolgens vaak nadoen; het wordt een gewoonte die ze vervolgens weer moeilijk loslaten. En laten we nou vooral niet normaal maken, wat niet normaal is.
We mogen niet vergeten dat kinderen afgelopen tijd informatie mee kregen zoals: ‘’Andere mensen kunnen dood gaan als jij ze een knuffel geeft. Aanraken mag niet. Vooral oudere en zieke mensen mogen niet aangeraakt worden’’. Ik zie en hoor kinderen die bang zijn dat opa’s en oma’s overlijden door hun toedoen. Zo lopen kinderen (onbedoeld) meer risico om angsten te ontwikkelen. Dit kan dan ook blijvende schade als gevolg hebben. Zo blijkt uit diverse onderzoeken dat jeugdigen met een angststoornis meer negatieve levensgebeurtenissen hebben meegemaakt dan gezonde jeugdigen.
Aanraking hoort erbij
Veel volwassenen denken dat kinderen erg flexibel zijn en niet of minder last hebben van de situatie, wat deze situatie voor hun welzijn juist zo gevaarlijk maakt. De angst van kinderen kan zich uiten op manieren die wij niet direct zien of begrijpen. Ze kunnen zich afvragen of Corona door het raam naar binnen kan vliegen. Of dat het zich misschien verstopt in de speeltuin om de hoek.
Kinderen zijn de toekomst en hun belang moet voorop staan. Het is aan ons de taak om ze normen en waarden te leren die belangrijk zijn. Aanraking is daar een heel groot onderdeel van. Het is belangrijk dat ze leren dat aanraking erbij hoort, dat ze weten hoe ze relaties moeten aangaan en welk soort contact daar wenselijk bij is. Een 1,5 meter samenleving is een crime voor opgroeiende kinderen. Peuters worden bij de kinderopvang naar binnen geduwd, want ouders mogen niet meer mee. Een kind leert nu afstandelijk te zijn en mist de vanzelfsprekendheid van aanraking zoals een knuffel en deze overbescherming kan bij (jonge) kinderen tot gevolg hebben dat angst in stand wordt houden of zelfs wordt versterkt..
Luister hier het radio interview
Interessante link: In contact met je baby