We zijn al snel geneigd om kinderen met elkaar te vergelijken. Met de beste bedoelingen, want we denken hen hierdoor te motiveren. “Kijk lieverd, Pietje kan al wel zijn veters strikken”. Onbedoeld leggen we onze kinderen al vanaf dat ze heel klein zijn de druk van het presteren op de schouders. En wat doet dat met onze kinderen?
De maatstaf
We willen het beste voor ze
Een gevoel van onzekerheid
Wie ben ik?
In het meest erge geval zal het kind uiteindelijk zichzelf verliezen, om maar te kunnen leven naar wat van hem of haar verwacht wordt. Het kind zal bijvoorbeeld geen opleiding kiezen die het zelf leuk vindt, maar zal de keuze laten afhangen van het verwachtingspatroon van zijn ouders.
Verwonder de unieke ontwikkeling
Bewust of onbewust zullen we altijd kinderen met elkaar vergelijken. En dat geeft niet. Vergelijken kan ons namelijk ook veel informatie geven over waar het kind staat ten opzichte van anderen. Constateer en leg het naast je neer. Probeer de verschillen niet te zien als tekortkomingen, maar juist als datgene wat ze zo wonderbaarlijk mooi en uniek maakt.
Afkeuring kan een dwingend effect hebben, terwijl een kind juist al op zeer jonge leeftijd mag weten dat het gewaardeerd wordt. Dat het goed is zoals het is en dat het mag (op)groeien op de manier die bij hem past. Dat jij als ouder altijd onvoorwaardelijk van hem houdt.
Dit kan jij!
Kijk vol verwondering naar de unieke ontwikkeling. Benoem dagelijks wat goed gaat en wees trots op zijn karaktereigenschappen. Laat jouw kind in al zijn glorie zelf invulling aan zijn leven geven en stimuleer daarnaast liefdevol zijn sociale en emotionele groei.